Το φεγγάρι δεν είναι ποτέ ολόκληρο ορατό από τη Γη, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί πολλοί μύθοι γύρω από τη λεγόμενη «σκοτεινή πλευρά» της Σελήνης.
Η Σελήνη πραγματοποιεί τροχιά σε απόσταση 384.403 χιλιομέτρων από τη Γη. Είναι ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης και ο πέμπτος μεγαλύτερος φυσικός δορυφόρος του ηλιακού συστήματος. Έχει διάμετρο 3476 km, περίπου το ένα τέταρτο της γήινης διαμέτρου και το 1/81 της μάζας της Γης. Η ένταση της βαρύτητας στην επιφάνεια της σελήνης είναι το 1/6 της βαρύτητας της Γης. Δηλαδή αν στη γη ζυγίζετε 70kg στη σελήνη θα ζυγίζατε 12,5 ! Η ακτίνα της πρωτοϋπολογίστηκε από τον Αρίσταρχο με σφάλμα 32% και αργότερα από τον Πτολεμαίο με σφάλμα μόνο 5%.
Η επιφάνεια του φεγγαριού παρουσιάζει δύο διαφορετικούς τύπους εκτάσεων, σαφώς ορατούς στο γυμνό μάτι: οι φωτεινότερες ορεινές περιοχές, “terrae” ή “ήπειροι”, που καλύπτουν το 80% της σεληνιακής επιφάνειας (65% της ορατής πλευράς), και περίπου 20 σκοτεινότερες περιοχές, που εσφαλμένα ονομάζονται maria (θάλασσα), επειδή αυτές οι “θάλασσες” είναι συνολικά άνυδρες. Η περιστροφή της Σελήνης και η τροχιά περιόδου της είναι κλειδωμένες μεταξύ τους, οπότε βλέπουμε μόνιμα από τη Γη, τη μία πλευρά της. Μέχρι τις πρώτες διαστημικές αποστολές, ουδείς είχε δει την αντίθετη πλευρά. Σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας μια μεγάλη συλλογή από εικόνες.
Οι πρώτες εικόνες της “σκοτεινής πλευράς” της Σελήνης τραβήχτηκαν από το σοβιετικό σκάφος Luna 3 το 1959.
Έκτοτε υπήρξαν και άλλες αποστολές που φωτογράφησαν τη σκοτεινή πλευρά και πλέον υπάρχουν διαθέσιμες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης.
Για ακόμη πιο υψηλή ανάλυση, δείτε εδώ, εδώ και εδώ.
Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το εργαλείο Moon Trek της NASA, για να περιηγηθείτε σε όλη την επιφάνεια της Σελήνης, με απίστευτη ακρίβεια.
